کلاس مارو دزدیدن دارن باهاش پز می دن

دا
سلام

خسته نوشت:

خوب الان بیش از حد خستم دو روز که بعد ظهرا نخوابیدم و با 4 ساعت خواب شب زندم فک کنم دیگه با چایی نشه همیشه شارژ بود و با 4 ساعت خوابیدن درس خوند.

امروز تو راه نمایشنامه خونی داشتم با آرمان حرف می زدم نمی دونم چی شد که در مورد زندگی که آرزشو دارم شروع کردم به گفتن وقتی تموم شد آرمان با کمال بی حسی گفت: اینا که همش یه زندگی معمولیه.

نمی تونین بفهمین چه قد آرزو دارم یه زندگی معمولی داشته باشم ولی خوب من ذاتم خرابه و هر کاری رو تعطیل می کنم یه هفته بعدش می بینم یه کار جدید رو شروع کردم.

ستاره دار می شویم:

خوب راستش مشکل از اونجایی شروع شد که استاد ادبیات حالیش نبود کجا اومده درس می ده و تو کلاس هر چی شایسته خودش بود به ما ها می گفت(البته این قدرام اوضاع خراب نبودا). خلاصه کار به جایی رسید که یکی از بچه ها رو از کلاس بیرون انداخت (من با 86 کلاس گرفتم اکثرا سال بالایی هستن) ما هم تصمیم گرفتیم کلاس رو تحریم کنیم خلاصه با اون رفیقمون رفتیم سر کلاس استاد اومد بهش گفت بره بیرون و ما هم به دنبالش کلاس رو ترک کردیم نمی تونین تصور کنین چه حالی داد واقعا لذت بخش بود من قبلا هم از این کارا تو طرح ولایت کرده بودم ولی اونجا خیالمون راحت بود هچ دردسری درست نمی شه ولی اینجا همه مون از درس و واحدش گذشتیم و رفتیم بیرون (به جز چند نفر که ازشون انتظار دیگه ای نمی رفت) رفتیم با دکتر .... رئیس دانشکده صحبت کردیم ازمون خواست بریم سر کلاس ما هم گفتیم باشه به خاطر شما می ریم (دکتر قول های خوبی داد الان هم پی گیر شده مشکل رو عوض کنه ببخشید استاد رو البته باید نمره رو آخر ترم بشماریم ببینم دکتر چند مرده پزشکه)

خلاصه وقتی رفتیم سر کلاس استاد گرام شروع کرد به حضور و غیاب و کنار اسم ما که پایه های حکومتش رو لرزونده بودیم یه علامت کوچیک گذاشت:

و این گونه بود که من اولین ستاره عمرم رو گرفتم

دعا کنین استاد عوض شه وگرنه افتادیم یکیه